HHV Meeuwen - Sasja 3

Mijn geheugen deugt niet, al zolang ik het mij kan herinneren.

Het duurde tot minuut 53, seconde 33 eer de in grote getale aanwezige supporters, samengekomen op het Kerkplein 1, 3670 Oudsbergen om hun favoriete kustvogels luidkeels toe te schreeuwen, plots verstomden, en de nederige stadsjongens uit het Antwerpse ervan beschuldigden het spel niet eerlijk te spelen. Onrecht aangedaan worden is niets, tenzij je doorgaat met het je te herinneren, sprak de Chinese filosoof Confucius plechtig, net na het laatste fluitsignaal van een wedstrijd waarbij er pas op een dikke 6 minuten voor het einde een verrassende — daarom niet minder verdiende — winnaar uit de bus kwam. Ge moogt Drei keer raden wie.

Flashbackske

Zaterdag, 18:30 uur, Limburg, het hol van de leeuw, verse koffie en een bloedhete kleedkamer. Happy hardcore, stampen, hakken, boenke. De sfeer zit erin. Bij de thuisploeg, that is. Den Drei kreunt, steunt, puft en zucht. Symboliek is echter wel aanwezig, zij het vergezochte: het is keeper drei die de netten moet vrijwaren, drei wisselspelers die de bank bezetten en er staan nog eens drei Van Herles op het wedstrijdblad. Ontroerend. Tijd om aan de wedstrijd te beginnen. Tijd om die herinneringen te maken, aandenkens te verzamelen en relikwieën bij elkaar te harken.

Vliegende start voor Meeuwen — see what I did there? 7-1 uitlopen in de eerste 10 minuten. Typisch voor den Drei. Uitzinnige vreugde bij de inheemse aanhang. Dat het in de sjakos is, klinkt het overtuigend op de tribune. Ook daar zijn spreekwoorden voor: vogeltjes die zo vroeg zingen zijn voor de poes, bijvoorbeeld. Maar toegegeven, een memorabele start voor de thuisploeg. En een puike eerste helft, het mag gezegd worden. Rusten met voorsprong zelfs, dat is wat de Limburgers doen, al is die wel aardig kleiner geworden. Zij op dreef, wij opgewarmd. Niet geheel onverwachts, als je onze tradities een beetje kent. Lekkere wedstrijd.

Niet helemaal lekker, noch in hun hoofd, noch in de wedstrijd: de scheidsrechters. Echt boos kunnen we er echter niet lang op blijven. Wie zijn hoogtepunten beleefden in de punkscene van Gruitrode, ten tijde van Menschen im Hotel, die wordt het vergeven om consequent aan beide kanten geen fluit te blazen. Gedenkwaardige avond voor de heren, dat wel.

Tromgeroffel aan zijlijn en ritmisch handgeklap vullen de gemeentelijke sporthal. De temperatuur stijgt naar tropische hoogtes, de stemming onder de supporters zit bijzonder goed. Er wordt links en rechts al gedroomd van een glorieuze zaterdagavond. Zo eentje met een kater, eentje met vage herinneringen, eentje waar nog lang over gepraat zou worden.

De laatste 10 minuten gaan in. De overwinning nu nog uit handen geven, het zou zelfs Sasja I uit de nillies niet overkomen. Maar dan kennen ze Den Drei nog niet. Een kater zal het worden, zo eentje van het soort met een slechte afdronk, een zure nasmaak, en een onrechtvaardigheidsgevoel van Trumpiaanse aard. A stolen victory, klinkt het wanhopig. Het zou niet misstaan op een rood klakske. Net onder Make Meeuwen Fly Again, want onze gevleugelde tegenstanders gaan met een laatste duikvlucht een onzachte landing tegemoet. Wat er zich in de slotminuten afspeelt, staat voorgoed op ons netvlies gebrand en is nog steeds tot in de diepste vezels van iedere aanwezige ziel te voelen. 

Weet ge nog? 

• De strategische tackle (over zijn eigen voeten), door hij die het dit seizoen al langer uit weet te houden dan de vorige twee samen

• De tactische gelijkmaker, door hij wiens pen scherper is dan zijn conditie.

• En tot slot: de reeks beslissende treffers, waarvan de laatste twee door hij die te allen tijde onze favoriete supporter mee mag brengen.

Zo onthouden wij onze zaterdagavond. Meeuwen mogelijk anders. 

Het is geweten dat geschiedenis altijd wordt geschreven door de overwinnaar. Net daarom kunnen we een paar passages bewust uit het verslag laten. Een paar momenten die we ons beter niet herinneren. Zoals den dertigste opzettelijk missen met een slecht uitdraaiende pirouette. Dat was behoorlijk gênant. Of een zwarte short waar ter hoogte van de jongeheer twee door kol gevormde afdrukken van graaiende handen staan. Ook dat is gênant. Wel minder dan die pirouette. 

Krak boem, vogels zijn stoem.